پدران ما در گذشته های خیلی دور برای حفظ این کشور و میراث فرهنگی و تمدن درخشان ایرانی , کارهایی انجام دادن که مایه افتخار هر ایرانیه . مثلا» بعد از حمله ی اعراب به سرزمین های دیگه , کشورهایی مانند مصر و اردن و …. همه ی اصالت و فرهنگ خودشون رو از دست دادن و حتی زبان مادری شون رو هم تغییر دادن و به زبان عربی حرف میزنند ؛ اما کشور ما بلطف مردان بزرگی مثل فردوسی و هرمزان , علاوه بر حفظ فرهنگ و زبان ملی , بسیاری از خصیصه های انسانی خودشون رو هم به اعراب تحمیل کردن.
شاید گذشته ی کشور ما چیزای ارزشمندی رو داشته باشه اما حال و آینده ی کشور ما , وضعیت گنگ و نامفهومی رو بخودش گرفته.
یه وقتایی میشینم و با خودم فکر میکنم که آینده ی کشور ما به کجا ختم میشه و آیا این سیر نزولی که چند سالی شروع شده و به سرعت کشور رو در مسیر نابودی کشیده , بلاخره متوقف میشه یا نه ؟آیا این راهی که ما داریم میریم رو به ترکستان نیست؟
نسل کنونی کشور , نسل سوخته ی یک انقلابیه که از اهداف و آرمان های اولیه خودش حسابی دور افتاد , و این وسط بزرگ ترین ضربه رو مردم و بویژه نسل جوان تر کشور متحمل شدند . متاسفانه وقایع این سال ها بنا به دلایلی درست ثبت نشده و مطمئنا» نسل آینده در پی یافتن جوابی برای عقب مانده گی های کشور, تک تک ما رو مقصر قلمداد خواهند کرد.ما جواب قانع کننده ای برای فرزندانمون نداریم و مطمئنا» هر دلیلی هم که داشته باشیم , برای اونا فقط توجیه کاستی ها و کوتاهی های خود ما بحساب میاد.
اونا از ما خواهند پرسید که : کشوری با این همه منابع و نیروی انسانی جوان و این موقعیت جغرافیایی مناسب و این تنوع اقلیمی که در کمتر منطقه ای در دنیا دیده میشه , چرا هیچ پیشرفت قابل ذکری در طول این سالها نداشته و نتونسته توی کشور های جهان , جایگاه واقعی خودشو پیدا کنه ؟آیا ما جز سکوت و شرمندگی , حرف دیگری برای گفتن خواهیم داشت؟
چند روز پیش در جایی میخوندم که کشور ایتالیا با داشتن دو نمونه سنگ ساختمانی در معادن کشورش , بعنوان بزرگترین صادرکننده ی سنگ دنیا شناخته میشه اما کشور ما بیش از 157نمونه سنگ قابل صادرات داره اما تازه همین 4-5سال قبل صادرات اونو شروع کرده. حوزه ی گازی پارس جنوبی که بین کشور ما و کشور قطر مشترکه تازه شروعبکار کرده اما قطری ها الان حدود هفت ساله از اونجا گاز استخراج میکنن.
کشورهای عربی حوزه ی خلیج فارس که تا همین 40سال پیش , غذاشون خرمایی بود که در ایران برای دام استفاده میشد , در حال حاضر جزو ثروتمندترین و پیشرفته ترین کشورهای دنیا بحساب میان . کشور ژاپن بعد از جنگ جهانی دوم که منجر به نابودی کامل چند شهر مهمش و ازبین رفتن اقتصادش شد , در حال حاضر یکی از مهمترین قطب های صنعتی و تکنولوژی جهان بحساب میاد.چرا اونها تونستن که کشور خودشون رو بسازن و در دنیا حرفی برای گفتن داشته باشن اما ما نتونستیم و نمیتونیم ؟
ما مدعی هستیم , ایرانی ها جزو باهوش ترین افراد دنیا هستن ؛ اما این هوش چرا تاحالا بکمک ما نیومده؟چرا ما نمیتونیم از داشته هامون درست استفاده کنیم ؟همیشه کشور ما یا درگیر جنگ بوده و یا تحریم های اقتصادی و سیاسی . نمیدونم کی زمان سازندگی و صلح و آسایش میرسه .
فکر میکنم تک تک ما بعنوان یک ایرانی , نسبت به این آب و خاک وظیفه ای داریم . باید حرکت و تلاش خودمون رو برای ساختن کشورمون بکار بگیریم تا برای آینده گان کشور , جوابی قانع کننده داشته باشیم . حداقل بگیم : ما تلاش خودمون رو انجام دادیم اما نشد . اما اینکه بشینیم و دست روی دست بذاریم تا کشور خودبخود ساخته بشه و یا شرایط جاری یهو عوض بشه , فکر کنم ایده ی درستی نباشه و کمکی به حل مشکلات جاری ما نکنه.هر چیز باارزشی , بهایی داره که باید بپردازیم . ترس و قایم شدن پشت سر دیگران ,داروی این درد نیست .
باید جوانه بزنیم , سبز بشیم . باید به آمدن بهار ایمان بیاوریم.
یادداشت1: از همه ی دوستانی که لینک وبلاگ قبلی من در بلاگفا و این وبلاگ رو , هردو توی لینکاشون گذاشتن بی نهایت سپاسگذارم و از دوستانی که هنوز فقط لینک قبلی منو گذاشتن خواهش میکنم اسم لینک منو به » حرفای یه دیوونه » و آدرس وب وردپرس تغییر بدن.
یادداشت 2 :تغییر و تحولات اینجا با استفاده از اطلاعات سایت دوست عزیزم حامد ( تک نوشت ) انجام شده , که ازش سپاسگذارم.
حرفای یه دیوونه 